علائم هشدار دهنده در ازدواج
1- زوجین به فاصله کوتاهی از یک فقدان معنی دار باهم آشنا شوند یا ازدواج نمایند به عبارتی دیگر اگر پسر و دختری، در دوستی هایِ قبلیِ خود با جنسِ مخالف، دچار شکست عاطفی شده باشد. و یا یکی از طرفین از همسر قبلیِ خود طلاق گرفته باشد، نباید به فاصله ی کوتاهی از این فقدان معنی دار اقدام به ازدواج با شخص دیگری نماید. لذا به این گونه افراد توصیه می گردد حداقل بعد از گذشتِ شش ماه یا یکسال بعد از این فقدان معنی دار(شکستِ عاطفی در دوستی های پسر _ دختر و یا طلاق) برای ازدواج گام بردارند.
2- ازدواجِ قبل از سنِ بیست سالگی، توصیه نمی گردد زیرا اکثرِ افراد قبل از سنِ بیست سالگی، هنوز به بلوغ فکری نرسیده اند و دقیقا نمی دانند، چه همسری می خواهند. همچنین معیارهای اینگونه افراد با گذشتِ زمان تغییر می کند برای مثال؛ کودکی را در نظر بگیرید که والدینِ این کودک برای او کفشی خریداری نموده اند که دقیقا اندازه و سایز پاهایِ کودک است ولی چون کودک در سنِ رشد می باشد، بعد از گذشت چند ماه از خریدِ کفش(به دلیل رشدِ پاهای کودک) کفشِ قبلی، پاسخگوی نیازهایِ کودک نیست. لذا والدین برای کودکِ خود، مجددا اقدام به خرید کفشِ جدید می نمایند. لذا این احتمال وجود دارد، افرادی که در سنینِ پایین ازدواج می نمایند به دلیل عدمِ تثبیت معیارهایِ همسرِ آینده یِ خود در ذهن( معیارهای همچون فیزیکِ ظاهری، اعتقادی و...) بعد از ازدواج دچار تردید و پشیمانی در انتخاب می گردند که این پشیمانی مُنَجر به؛ چشم چرانی، لاس زدنهای مکرر، خیانت، طلاق عاطفی و یا طلاق رسمی خواهد شد. همچنین ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که عنوان گردد؛ در ازدواج سنِّ عقلی بر سنِّ تقویمی و شناسنامه ای افراد مُقدّم می باشد در واقع برخی افراد، دارایِ سنِ تقویمی کمی هستند ولی از سطح فهم و شعور بالائی برخوردارند(وبالعکس). لذا ممکن است، سنِ تقویمی فردی 25 سال باشد ولی میزان پُختگی، سطحِ شُعور و فهم نامبرده در حد یک جوان 18 ساله باشد، لذا به اینگونه افراد و بویژه خانواده های این افراد توصیه می گردد، به زمان اعتماد نمایند و برای ازدواج فرزندِ خود، عجله نکنند.
3- زن در دوران عقد یا در خلال سالهای اول ازدواج حامله شود.
براساس آمار، بیشتر از 60 درصد از طلاق ها در دوران نامزدی صورت می گیرد. همچنین اکثر طلاق ها در طی چند سال اولیه ازدواج صورت می گیرد و هر چه سال های ازدواج طولانی تر شود احتمال این که به طلاق منجر شود کمتر است لذا به زوجین توصیه می گردد در سالهای آغازین ازدواج، از فرزندآوری خودداری گردد.
4- ازدواج بخاطر دلسوزی یکی دیگر از علائم هشدار دهنده در ازدواج می باشد. معمولا کسانیکه به خاطر دلسوزی با کسی ازدواج می کنند و می خواهند نقش یک قهرمان و یا ناجی را ایفاء نمایند، در زندگی دچار مشکل خواهند شد.
5- ازدواج با زنان ِ شاغلی که، فاقد ِ جنبه و ظرفیتِ کافی در خصوص تمَکُّن مالی( استقلال مالی) می باشند. همانطور که پرواضح است، مشکلات اقتصادی در جامعه باعث شده است تا بسیاری از بانوان به بازارِ کار روی آورند و اقدام به فعالیت ِ اقتصادی نمایند. اما تعداد ی از بانوان فاقد ِ جنبه و ظرفیتِ کافی در خصوص تمَکُّن مالی( استقلال مالی) می باشند و با وجودِ ایجادِ کوچکترین اختلافات زناشوئی، شوهرِ خود را مورد سرزنش قرار داده وحقوق و استقلال مالی خود را به رُخ همسرشان می کِشند. لذا اینکار موجب می گردد، اقتدار مردان شکسته شود که ما حصل آن، کوبیدن آخرین میخ بر تابوت زندگی زناشوئی خواهد بود. لذا هرچقدر توانائی زن برای تامین زندگی خود بیشتر باشد احتمال اینکه در صورت وجود اختلاف و نارضایتی طلاق رُخ دهد، بیشتر می باشد
6- آرزوی دور شدن از یک نفر در خانواده پدری، عاملی برای ازدواج باشد.
7- پیشینه همسران به طور معناداری متفاوت باشد(به لحاظ مذهبی، تحصیلی، طبقه اجتماعی، قومیت و سن)
8- زن و شوهر از جمع خواهر و برادری ناسازگار برخواسته باشند.
9- زن وشوهر یا خیلی نزدیک به خانواده هایشان و یا خیلی دور از آنها سکونت داشته باشند
10- مدت آشنایی و یا نامزدی کمتر از شش ماه باشد و یا این که بیشتر از سه سال به طول انجامد
11- مراسم ازدواج بدون حضور خانواده انجام شود
12- همسران دوره کودکی یا نوجوانی خود را دوره ای ناشاد و بد محسوب کنند.
13- همسران رابطه ضعیفی با خواهر و برادران یا والدین خود داشته باشند.